1. Τι πλάνα έχετε τώρα που λάβατε τα ηνία του Συνδέσμου;

Όραμα του ΣΑΕΚ είναι η ισχυρή, κερδοφόρα και αναπτυσσόμενη βιομηχανία που τυγχάνει της εμπιστοσύνης του κοινού, παρέχει υψηλής ποιότητας προστασία και συμβάλλει ουσιαστικά στην οικονομία και την κοινωνία. Αυτό το όραμα καθορίζει τις προσπάθειες τις δικές μου αλλά και των συναδέλφων μου στο ΔΣ.

Είναι μεγάλες οι προκλήσεις στον κλάδο μας. Το δίλημμα είναι προσαρμογή ή παρακμή. Πέρα από το γεγονός ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα εσωτερικά θέματα που δημιούργησε η οικονομική κρίση και το δυσχερές επενδυτικό περιβάλλον, είμαστε υποχρεωμένοι να ανταποκριθούμε στο νέο νομοθετικό οικοσύστημα που δημιουργείται με μια σειρά αυστηρότερων νομοθετικών ρυθμίσεων από την Ευρώπη. Παράλληλα, μόνιμη μεταβλητή παραμένει η εξέλιξη της τεχνολογίας, του διαδικτύου και των υπηρεσιών που αναφύονται από αυτή τη χρήση.

Στο άμεσα σχέδια μας είναι οι νέες νομοθετικές ρυθμίσεις που αφορούν τη διανομή ασφαλιστικών προϊόντων και που κινούνται στο ίδιο σκεπτικό της Φερεγγυότητας ΙΙ -αυστηρότερο πλαίσιο λειτουργίας και εποπτείας -με επίκεντρο την προστασία του καταναλωτή και φέρνουν σημαντικές αλλαγές.
Παράλληλα, θα εισαγάγουμε καινοτόμους θεσμούς όπως η Συνεχής Επαγγελματική Κατάρτιση, ο νέος Κανονισμός για τα Προσωπικά Δεδομένα και άλλοι.

Στόχος μας είναι επίσης να οργανώσουμε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αντιμετώπισης της ασφαλιστικής απάτης και να εφαρμόσουμε ένα Σχέδιο Δράσης για την ενίσχυση των σχέσεων της ασφαλιστικής βιομηχανίας με τους καταναλωτές.

Τέλος, ιδιαίτερες προκλήσεις φέρνει το θέμα του ΓεΣΥ και η επικείμενη μεταρρύθμιση του νομικού πλαισίου που αφορά τις συντάξεις το οποίο περιλαμβάνει την εγκαθίδρυση ανεξάρτητης Εποπτικής Αρχής Ασφαλίσεων και Συντάξεων.

2. Πως βλέπετε να διαμορφώνεται η αγορά από τη κάθοδο νέων εταιρειών στην Κύπρο αλλά και από το ενδεχόμενο συγχωνεύσεων και εξαγορών.

Η κυπριακή ασφαλιστική αγορά, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τον γενικό κλάδο, ήταν ανέκαθεν ελεύθερη και ανταγωνιστική. Εφόσον ο ανταγωνισμός παραμένει σε θεμιτό πλαίσιο είναι ευπρόσδεκτος και θετικός, κυρίως για τους καταναλωτές. Αναπόφευκτα όμως, σε μια μικρή αγορά στην οποία δραστηριοποιούνται 37 εταιρείες και έχουν εγγραφεί με βάση το δικαίωμα παροχής ελεύθερων υπηρεσιών άλλες 504, είναι θέμα χρόνου να υπάρξει εκλογίκευση. Παράλληλα, η επιβεβλημένη Φερεγγυότητα ΙΙ αποτελεί ένα πλέγμα κανονισμών το οποίο ενθαρρύνει την δημιουργία μεγάλων μονάδων.

3. Tο μεγάλο στοίχημα για τις ασφαλιστικές εταιρείες είναι το μοντέλο εισαγωγής του ΓΕΣΥ. Για τις εταιρείες τι σημαίνει η υιοθέτηση του μονοασφαλιστικού μοντέλου;

Οι ασφαλιστικές εταιρείες, εδώ και πολλά χρόνια, ανταποκρινόμενες στις ανάγκες και προσδοκίες των πελατών τους, επένδυσαν και ανέπτυξαν ένα σύστημα ασφάλισης υγείας που λειτουργεί σήμερα καλά και εξυπηρετεί 235.000 ασφαλισμένους.

Δεν ξέρει κανένας καλύτερα από εμάς την ασφάλιση υγείας. Έχουμε συσσωρεύσει γνώση, εμπειρία και το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό, ενώ η συνεργασία μας με τους άλλους παράγοντες της υγείας είναι υποδειγματική. Γνωρίζουμε καλύτερα από κάθε άλλον την ανάγκη παροχής ποιοτικής εξυπηρέτησης και με ποιους τρόπους μπορεί να συγκρατηθεί το κόστος χωρίς αυτό να έχει επίπτωση στην ποιότητα των υπηρεσιών.

Καταλαβαίνετε λοιπόν την απορία μας όταν έρχονται στο τραπέζι των αποφάσεων ανεφάρμοστες διακηρύξεις, προϊόντα ευκαιριακών πολιτικών συμβιβασμών, χωρίς ουσιώδεις προϋποθέσεις. Σήμερα οι πολιτικοί εκπρόσωποι, συχνά ιδιωτικώς και κάποτε δημοσίως, μας λένε: «Γνωρίζουμε ότι το άλλο σύστημα θα ήταν ορθότερο αλλά δυστυχώς μόνο αυτό μπορούμε να συμφωνήσουμε υπό τις περιστάσεις. Το ψηφίζουμε και στη συνέχεια το βελτιώνουμε».

Δηλαδή να δαπανήσουμε εκατομμύρια ευρώ των φορολογουμένων σε μια μαύρη τρύπα, να σπαταλήσουμε ατελείωτο χρόνο και κόπο, πόρους του δημοσίου, για να αναγκαστούμε να ξαναγυρίσουμε στην αρχή.

Ξέρετε, εμείς δεν θέλουμε να κοροϊδεύουμε τον κόσμο. Λογοδοτούμε κάθε μέρα στους πελάτες μας. Και αυτοί με τη σειρά τους απαιτούν ποιότητα και αποτελεσματικότητα. Δεν είναι παράξενο που από τότε που ανακοινώθηκε η μονοπωλιακή εκδοχή του ΓεΣΥ αυξήθηκαν τα νέα συμβόλαια περισσότερο από 15%.

Για τις εταιρείες το αποτέλεσμα θα είναι κακό: συρρίκνωση εργασιών και απώλεια θέσεων εργασίας. Για τον πολίτη όμως θα είναι πολύ χειρότερο: η ισοπέδωση προς τα κάτω στην ποιότητα της περίθαλψης δεν θα λύσει τα προβλήματα των δημοσίων νοσηλευτηρίων. Αντίθετα θα τα μεταφέρει και στα ιδιωτικά. Αναγκαστικά η πολιτεία, δηλαδή ο φορολογούμενος πολίτης, θα επιδοτεί συνέχεια το σύστημα για να το κρατά ζωντανό.

Στο τέλος έχει δημιουργήσει ένα νέο ΙΚΑ προορισμένο να χρεοκοπήσει. Μετά από 10 χρόνια πάλι θα λέμε τι έφταιξε και θα ζητάμε ιδιωτική παρέμβαση. Γιατί λοιπόν να το βελτιώσουμε αργότερα και δεν το κάνουμε σωστό από τώρα;

4. Γιατί θεωρείτε ότι η δική σας πρόταση είναι καλύτερη για τον πολίτη για την οικονομία ευρύτερα;

Το Γενικό Σχέδιο Υγείας με επιλογές είναι προτιμότερο γιατί καταρχάς δίνει τη δύναμη στον πολίτη. Ο πολίτης είναι κυρίαρχος: ούτε τα κόμματα ούτε οι εταιρείες.

Πρώτον, ο πολίτης έχει το δικαίωμα να επιλέξει ανάμεσα σε διαφορετικούς παροχείς ασφάλισης υγείας, δημόσιους και ιδιωτικούς. Αν ο πολίτης δεν είναι ικανοποιημένος από την εξυπηρέτηση θα μπορεί να αλλάξει παροχέα αντί να μένει για πάντα εγκλωβισμένος σε ένα μονοπωλιακό σύστημα. Αυτό υποχρεώνει τους φορείς να γίνονται καλύτεροι, πιο ευέλικτοι, και συγκρατεί το κόστος που στα μονοπώλια εκτοξεύεται.

Ο πολίτης κρατά στα χέρια του ένα πανίσχυρο συμβόλαιο. Γνωρίζει τους ανθρώπους που είναι επιφορτισμένοι με την εξυπηρέτησή του. Γνωρίζει τα δικαιώματά του και διατηρεί το δικαίωμα να στείλει τον παροχέα στη δικαιοσύνη και να απαιτήσει αποζημίωση εάν η άλλη πλευρά παραβεί τις συμβατικές της υποχρεώσεις. Ποιες πιθανότητες έχει να δικαιωθεί σε ένα μονοπωλιακό σύστημα;

Δεύτερον, απαλλάσσει τους 235.000 ήδη ασφαλισμένους στον ιδιωτικό τομέα πολίτες από το δίλημμα να πληρώνουν διπλή εισφορά ή από το να διακόψουν την ασφάλιση ή -ακόμη χειρότερο- τη θεραπεία τους λόγω οικονομικής αδυναμίας. Κάτι τραγικό για μια χώρα που διατείνεται ότι έχει κοινωνική πολιτική.
Τρίτον, γιατί οι ίδιες οι ασφαλιστικές εταιρείες υποχρεώνονται να μην κάνουν διακρίσεις και να ασφαλίζουν όλους ανεξάρτητα από ηλικία ή ιατρικό ιστορικό. Αυτό σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένες να παρέχουν σε όλους επαρκή και καλής ποιότητας ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην οποία οι πελάτες θα έχουν πρόσβαση έγκαιρα και με την ελάχιστη δυνατή ταλαιπωρία.

5. Η υιοθέτηση μοντέλου πολυασφάλισης / πολυασφαλιστικού μοντέλου, διασφαλίζει τη ποιότητα υπηρεσιών προς τους πολίτες;

Πολύ περισσότερο από το μονοπωλιακό. Ακριβώς γιατί θεσμοθετεί τον πλουραλισμό και την πίεση του ανταγωνισμού για διαρκή βελτίωση. Αντίθετα, όταν υπάρχει μονοπώλιο, γιατί ο φορέας να ασχοληθεί να αλλάξει; Ξέρετε πολλές υπηρεσίες του δημοσίου που αυτοβελτιώνονται; Επίσης το πολυασφαλιστικό περιλαμβάνει μηχανισμούς που ελέγχουν και συγκρατούν το κόστος. Γνωρίζετε έναν κυβερνητικό φορέα που ελέγχει και μειώνει το κόστος του;

Ένα μοντέλο που δίνει στον πολίτη επιλογή και το δικαίωμα να αλλάζει τον φορέα που δεν τον εξυπηρετεί, αποτελεί, όπως λέει η μελέτη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας «ισχυρό κίνητρο για να καταστήσει τους φορείς θετικούς στις προσδοκίες του κοινού». Ιδίως σε θέματα που το κοινό μπορεί εύκολα να μετρήσει και να συγκρίνει.

6. Πως μπορεί να συνυπάρξει ιδιωτικός και δημόσιος τομέας σε ένα γενικό σχέδιο υγείας;

Μέσα από μια καλή συνεργασία που θεσμοθετείται και έχει ισχυρή εποπτεία. Η συνεργασία αυτή είναι σήμερα, στα θέματα υγείας, πιο απαραίτητη από ποτέ. Τη συνεργασία επιβάλλει εξάλλου η ορθολογική αξιοποίηση των πόρων και υποδομών για συγκράτηση του κόστους αλλά και η αγορά παροχής ιατρικής περίθαλψης που με ταχείς ρυθμούς εξελίσσεται.

Αυτή είναι η τάση διεθνώς τόσο στον τομέα των συντάξεων όσο και της υγείας. Μόνο μέσα από μια τέτοια συνεργασία ιδιωτικού και δημόσιου ο πολίτης μπορεί να έχει βιώσιμες και επαρκείς συντάξεις όπως και βιώσιμα και καλά συστήματα υγείας.

Το κράτος μόνο δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί. Ξεκινήσαμε καθυστερημένα τη δημιουργία του ΓεΣΥ στον τόπο μας. Γι’ αυτό έχουμε μια ιστορική ευκαιρία να κάνουμε το άλμα μπροστά αντί να υιοθετήσουμε ένα παρωχημένο σχέδιο που όλες οι σύγχρονες χώρες σταδιακά εγκαταλείπουν.

Εφημερίδα Καθημερινή

21 Μαΐου 2017